viernes, 28 de febrero de 2020

Gogoratu 

Aste honetako Senatuko Osoko Bilkuran Terrorismoaren Biktimen Memoriarako Zentroari buruz galdetu diot Pedro Sanchezi. Gasteizko memorial hau bere aurretik egon zen Gobernuak jarri zuen martxan... beno, martxan ez dago baina inauguratu bai egin zen Mariano Rajoyren Gobernupean, eta baita orduz geroztik egon diren hauteskunde kanpaina guztietan aurkeztu ere. 

Zentroaren gestioa egiterakoan, euskal gizartearen aniztasuna islatzen duten erakunde guztien parte hartze egokia izan dadila eskatu nion; euskal erakundeekiko lankidetza eta elkarrizketa susta dezala. Biktimak gogoraterakoan ez da ez zuzena ez egokia ikuspuntu konkretu batetik egitea, errealitate sozialetik isolatuta geratzen den memoria egitea. Argi dago terrorismoak Estatuan eta Euskadin inpaktu oso larria utzi duela eta horregatik hain zuzen, etorkizunera begira elkarbizitza zintzoa eraikitzeko lanak egiteke ditugula, baina horretarako beharrezkoa da gertatutakoaren begirada argia eta kritikoa egitea. 

Alderdi Popularraren eskutik Memorial honek ez zuen bide egokia jarraitu, baina ez dakit Sanchezen erantzunean entzundako hitz poltagoak nola gauzatuko diren ekintzetan. Eta azken hauek, esan baino gehiago, erakusten dutena da Zentrorako onartutako azken aurrekontua 2017koa dela, edota 2015ean inauguratu zenetik Patronatoa bitan baino ez dela batzartu eta Talde exekutiboa, berriz, lau aldiz. Horrela ezinezkoa da Eusko Jaurlaritzaren eta biktimen elkarteen kolaborazio aktiborik izan; beharrezkoa da hauek informatzea eta integratzea. Eta, gainera, bien bitartean, nork hartzen ditu erabakiak? 

Guk betidanik sinestu izan dugu politikaren oinarria lankidetza eta elkarrizketa direla. Hemen ere, esanak baino gehiago, ekintzek erakusten dute jokabide hori horrela gauzatzen dugula. Horren fruitua da, gai honi dagokionez, Gogora Institutua. Eusko Jaurlaritzaren Memoria, Bizikidetza eta Giza Eskubideen institutuan alderdi guztietako ordekariek hartzen dute parte, eta erabakiak aho batez hartzen dira, joera ideologiko konkreturik gailendu ez dadin eta egiazko memoria anitzera hel gaitezen. Hori da bide zuzena. Bakarra. Biktimak merezi duten moduan ekar ditzagun gogora.   

viernes, 14 de febrero de 2020


Zaborra

Aktualitate politikoaren inguruan asteak eman duen albisterik garrantzitsuena, euskaldunon ikuspuntutik, Euskal Autonomia Erkidegoko Legebiltzarrerako hauteskundeen deialdia izan da, zalantzarik gabe. Gasteizko Ganbera berritu behar zen urtea izanik, Urkullu Lehendakariak esamesak, distrazioak eta zalantzak murriztu nahi izan ditu ia urte osoa iraungo zukeen kanpaina saihestuz eta herriari eperik laburrenean hitza emanez.

Tamalez, ezbehar batek albiste hau eta beste guztiak tristeziaren lainoaz ilundu ditu. Zaldibargo zabortegi batean gertatutako lur jausi batek bertako bi langile lurperatu eta, itxura guztien arabera, heriotza eragin die. Hondamendiaren tamainak eragozpenak eragin ditu azpiegituretan eta baita gorpuen erreskatean ere, bilaketa lanetan ari direnen segurtasuna bermatzea beharrezkoa delako. Erakundeak lehen unetik ari dira lanean, krisiari aurre egiteko koordinazio mahai bat antolatuz.

Honek guztiak, ordea, ez die axola edozein aitzakia aprobetxatu nahi dutenei Jaurlaritzari, Lehendakariari eta berau sostengatzen duen alderdi nagusiari eraso egiteko. Kritika egitea zilegi da; ez bakarrik zilegi, baita derrigorrezkoa ere alderdi guztien aldetik. Baina onartezina da batzuek nolako erabilera politiko lotsagabea egiten ari diren giza zorigaitz honekin: bost axola zaie bi langile desagertuta egotea, egoera horrek dirauen bitartean arduradun politikoen gainera “zaborra jaurti” ahal badute: zentzu figuratuan, adierazpenen bitartez, eta literalki, hainbat Batzokiren aurrean zabor poltsak utziz, honenbestez argudioak eta moduak maila berean jarriz.

Lehentasunak argi daude: batzuenak Jaurlaritza eta Lehendakariari eraso egitea dira; azken hauena eta ezbeharrean inplikatuta dauden erakundeena, ordea, langile bien gorpuak aurkitzea da, segurtasunez eta kalte gehiago eragin gabe. Ondoren etorriko da erantzuleak bilatzeko garaia.

Amaitzeko, nire doluminak eta besarkada beroa helarazi nahi diet langile hauen familiarteko eta lagunei.

viernes, 7 de febrero de 2020


Euskal futbolaren garaipena

Ostiral honetan futbola izango dut hizpide lerro hauetan. Atzo gizonezkoen Errealak eta Athleticek Kopako finalaurrekoetara txartela eskuratu zuten Real Madrid eta Barcelona kanpoan utzita eta ospatzeko motiboa dela iruditzen zait. Honi gehitu behar zaio, gainera, emakumezkoen Errealak Estatuko Superkopako finala jokatuko duela igandean, asteazkenean Levanteri irabazi ostean.

Euskal futbola zorioneko dagoela esan daiteke gaur, baina oraingo egoera ez da egun batetik bestera zerutik eroritako saria, urteak eta urteak ondo egindako lanaren fruitua baizik. Ezin da ahaztu, adibidez, emakumezkoen Ligan zurigorriek eskuratu dituzten txapelketak edota txuriurdinak egungo Kopa txapeldunak direla. Beste mota bateko garaipen bereziak izan dira, baita ere, behin baino gehiagotan San Mames edo Anoetan milaka eta milaka zaletu bildu dituztela beraien neurketetan, nesken futbola merezi duen lekua lortzen ari dela erakutsiz.

Ez da kasualitatea, ezta ere, asteburu honetan gizonezkoen Ligan bi euskal derbi izatea: Alaves-Eibar gaur, eta Erreala eta Athleticen artekoa, igandean. Ez da kasualitatea, izan ere bost euskal talde ari dira egun Estatuko goreneko Ligan lehiatzen; aipatutako laurak eta Osasuna. Hau da, talde guztien %25a. Kopako finalaurrekoetan %50 dira; ea finalean %100era heltzen garen eta euskal futbol taldeen lan onaren erakusle izan daitekeen jai eder batekin gozatzen dugun.